نفاس (مسأله 514) از وقتى كه اولين جزء بچه از شكم مادر بيرون مىآيد، هر خونى كه زن مىبيند، اگر پيش از ده روز از تمام زائيدن يا سر ده روز قطع شود، خون نفاس است و زن را در حال نفاس، نفساء مىگويند.
(مسأله 515) خونى كه زن پيش از بيرون آمدن اولين جزء بچه مىبيند نفاس نيست.
(مسأله 516) لازم نيست كه خلقت بچه تمام باشد، بلكه اگر ناتمام نيز باشد در صورتى كه زائيدن صدق كند، خونى كه تا ده روز ببيند خون نفاس است.
(مسأله 517) ممكن است خون نفاس يك آن بيشتر نيايد، ولى بيشتر از ده روز نمىشود. و مبدء حساب ده روز از تمام زائيدن است.
(مسأله 518) هر گاه شك كند كه چيزى سقط شده يا نه، يا چيزى كه سقط شده بچه است يا نه، لازم نيست وارسى كند، و خونى كه از او خارج مىشود شرعا خون نفاس نيست. بلكه اگر در ايام عادت يا اوصاف حيض را داشته باشد حايض و در غير اين صورت استحاضه است به تفصيلى كه در حيض گذشت.
(مسأله 519) بنابر احتياط واجب توقف در مسجد و كارهاى ديگرى كه بر حائض حرام است بر نفساء هم حرام است. و آنچه بر حائض واجب است بر نفساء هم واجب مىباشد.
(مسأله 520) طلاق دادن زنى كه در حال نفاس است باطل و نزديكى كردن با او حرام مىباشد. ولى اگر شوهرش با او نزديكى كند، كفاره ندارد.
(مسأله 521) وقتى زن از خون نفاس پاك شد، بايد غسل كند، و عبادتهاى خود را بجا آورد. و اگر دوباره خون ببيند، چنانچه روزهائى را كه خون ديده