(مسأله 118) اگر انسان در اوقاتى كه نزديكى با زن حرام است مثلا در روز ماه رمضان، با زن خود نزديكى كند - عرق او پاك است و احتياط مستحب آنست كه با او نماز نخواند.
(مسأله 119) اگر جنب از حرام عوض غسل تيمم نمايد، و بعد از تيمم عرق كند حكم آن عرق، حكم عرق قبل از تيمم است بنابر احتياط.
(مسأله 120) اگر كسى از حرام جنب شود، و بعد با حلال خود نزديكى كند، احتياط آنست كه در نماز از عرق خود اجتناب نمايد، و چنانچه اول با حلال خود نزديكى كند و بعد مرتكب حرام شود اجتناب لازم نيست.
(مسأله 121) عرق شتر نجاستخوار و هر حيوانى كه به خوردن نجاست انسان عادت كرده اگر چه پاك است ولى نماز با آن جايز نيست.
راه ثابت شدن نجاست (مسأله 122) نجاست هر چيز از سه راه ثابت مىشود: ((اول)) آن كه خود انسان يقين يا اطمينان كند چيزى نجس است، و اگر گمان داشته باشد چيزى نجس است لازم نيست از آن اجتناب نمايد. بنابر اين غذا خوردن در قهوه خانه‌ها و مهمانخانه‌هائى كه مردمان لاابالى و كسانى كه پاكى و نجسى را مراعات نمىكنند در آنها غذا مىخورند، اگر انسان يقين يا اطمينان نداشته باشد غذائى را كه براى او آورده‌اند نجس است اشكال ندارد. ((دوم)) آن كه كسى كه چيزى در اختيار او است بگويد آن چيز نجس است مثلا همسر انسان يا نوكر يا كلفت بگويد، ظرف يا چيز ديگرى كه در اختيار او است نجس مىباشد ((سوم)) آن كه دو مرد عادل بگويند چيزى نجس است، و نيز اگر يك نفر عادل بلكه شخص موثق اگر چه عادل هم نباشد بگويد چيزى نجس است، بايد از آن چيز اجتناب كرد.
(مسأله 123) اگر بواسطه ندانستن مسأله نجس بودن و پاك بودن چيزى