است ولى اگر از روى فراموشى نام خدا را نبرد اشكال ندارد.
(پنجم) حيوان بعد از سر بريدن حركتى بكند، اگر چه مثلا چشم يا دم خود را حركت دهد، يا پاى خود را به زمين زند و اين حكم در صورتى است كه زنده بودن حيوان در حال ذبح مشكوك باشد و نيز واجب آن است كه به اندازه معمول آن حيوان خون از بدنش بيرون آيد و اگر بدانند كه در حال سر بريدن زنده بوده حاجتى به حركت مزبور ندارد.
(ششم) آن كه بنابر احتياط (واجب) سر حيوان را پيش از بيرون آمدن روح از بدنش جدا نكنند بلى اگر از روى غفلت يا به جهت تيزى چاقو سر جدا شود اشكالى ندارد و همچنين بنابر احتياط رگ سفيدى را كه از مهره‌هاى گردن تا دم حيوان امتداد دارد و او را نخاع مىگويند عمدا قطع نكند و اين در صورتى است كه حيوان را از جلو گردن سر ببرند ولى اگر كارد را پشت گردن فرو نموده و به طرف جلو بياورد كه گردن از پشت بريده شود بعيد نيست كه مانعى نداشته باشد.
دستور كشتن شتر (مسأله 2604) اگر بخواهند شتر را بكشند كه بعد از جان دادن پاك و حلال باشد، بايد با شرائطى كه براى سر بريدن حيوانات گفته شد، كارد يا چيز ديگرى را كه از آهن و برنده باشد، در گودى بين گردن و سينه‌اش فرو كنند.
(مسأله 2605) وقتى مىخواهند كارد را به گردن شتر فرو ببرند، بهتر است كه شتر ايستاده باشد ولى اگر در حالى كه زانوها را به زمين زده، يا به پهلو خوابيده و دست و پا و سينه‌اش رو به قبله است، كارد را در گودى گردنش فرو كنند اشكال ندارد.
(مسأله 2606) اگر بجاى اين كه كارد در گودى گردن شتر فرو كنند سر آن را ببرند، يا گوسفند و گاو و مانند اينها را مثل شتر كارد در گودى گردنشان فرو كنند