احكام مالى كه انسان آن را پيدا مىكند (مسأله 2573) مال گم شده‌اى كه از قسم حيوان نيست چنانچه انسان پيدا كند و نشانه‌اى نداشته باشد كه بواسطه آن صاحبش معلوم شود، و قيمت آن كمتر از يك درهم ((6 / 12 نخود نقره سكه‌دار)) نباشد، احتياط (واجب) آنست كه آن را از طرف صاحبش صدقه بدهد. و بعيد نيست جايز باشد آن را ملك خود قرار دهد.
(مسأله 2574) اگر مالى پيدا كند كه قيمت آن از يك درهم كمتر است چنانچه صاحب آن معلوم باشد و انسان نداند راضى است يا نه، نمىتواند بدون اجازه او بردارد و اگر صاحب آن معلوم نباشد، مىتواند به قصد اين كه ملك خودش است بردارد و احتياط واجب آنست كه هر وقت صاحبش پيدا شد، در صورتى كه تلف نشده خود مال را به او بدهد.
(مسأله 2575) هر گاه چيزى را كه پيدا كرده نشانه‌اى دارد كه بواسطه آن مىتواند صاحبش را پيدا كند، اگر چه بداند صاحب آن سنى يا كافرى است كه اموالش محترم است، در صورتى كه قيمت آن چيز به مقدار يك درهم برسد بايد از روزى كه آن را پيدا كرده تا يك سال در محل اجتماع مردم اعلان كند.
(مسأله 2576) اگر انسان خودش نخواهد اعلان كند، مىتواند به كسى كه اطمينان دارد بگويد كه از طرف او اعلان نمايد.
(مسأله 2577) اگر تا يك سال اعلان كند و صاحب مال پيدا نشود در صورتى كه آن مال را در غير حرم مكه پيدا كرده باشد مىتواند آن را براى خود بردارد، يا براى صاحبش نگهدارى كند كه هر وقت پيدا شد به او بدهد يا از طرف صاحبش صدقه بدهد. و اگر آن مال را در حرم پيدا كرده باشد احتياط واجب آنست كه تصدق كند. يا براى صاحب آن تا وقتى كه احتمال دارد صاحب آن پيدا شود نگهدارد.
(مسأله 2578) اگر بعد از آن كه يك سال اعلان كرد و صاحب مال پيدا نشد مال