(مسأله 2189) اگر اجير با انسان شرط كند كه فقط براى خود انسان كار كند، نمىشود او را به ديگرى اجاره داد مگر به نحوى كه در مسأله قبلى گذشت. و اگر شرط نكند، چنانچه او را به چيزى كه اجرت او قرار داده اجاره دهد، بايد زيادتر نگيرد و اگر به چيز ديگرى اجاره دهد، مىتواند زيادتر بگيرد. و همچنين است اگر خودش اجير كسى شود و براى انجام آن عمل شخص ديگرى را به كمتر اجاره نمايد. ولى اگر مقدارى از آن عمل را خودش انجام داده باشد مىتواند ديگرى را به كمتر اجاره نمايد.
(مسأله 2190) اگر غير خانه و دكان و اطاق و اجير، چيز ديگر مثلا زمين را اجاره كند و مالك با او شرط نكند كه فقط خودش از آن استفاده نمايد، اگر چه بيشتر از مقدارى كه اجاره كرده آن را اجاره دهد اشكال ندارد.
(مسأله 2191) اگر خانه يا دكانى را مثلا يك ساله به صد تومان اجاره كند و از نصف آن خودش استفاده نمايد. مىتواند نصف ديگر آن را به صد تومان اجاره دهد، ولى اگر بخواهد نصف آن را به زيادتر از مقدارى كه اجاره كرده مثلا به صد و بيست تومان اجاره دهد، بايد در آن، كارى مانند تعمير انجام داده باشد.
شرائط مالى كه آن را اجاره مىدهند (مسأله 2192) مالى را كه اجاره مىدهند چند شرط دارد: (اول) آن كه معين باشد، پس اگر بگويد يكى از خانه‌هاى خود را اجاره دادم درست نيست. (دوم) مستأجر آن را ببيند، يا كسى كه آن را اجاره مىدهد طورى خصوصيات آن را بگويد كه كاملا معلوم باشد. (سوم) تحويل دادن آن ممكن باشد پس اجاره دادن اسبى كه فرار كرده، باطل است. (چهارم) آن كه استفاده از آن مال منجر به اتلاف و از بين بردنش نشود، پس اجاره دادن نان و ميوه و خوردنيهاى ديگر صحيح نيست. (پنجم) استفاده‌اى كه مال را براى آن، اجاره داده‌اند، ممكن باشد، پس اجاره دادن زمين