آن را بدستورى كه در شرع معين شده ببرند حلال و اگر نه آن قسمت هم حرام مىباشد.
(مسأله 2616) اگر حيوانى را شكار كنند، يا سر ببرند و بچه زنده‌اى از آن بيرون آيد، چنانچه آن بچه را بدستورى كه در شرع معين شده سر ببرند حلال و اگر نه حرام مىباشد.
(مسأله 2617) اگر حيوانى را شكار كنند يا سر ببرند و بچه مرده‌اى از شكمش بيرون آورند، چنانچه خلقت آن بچه كامل باشد و مو يا پشم در بدنش روئيده پاك باشد و حلال است.
شكار كردن با سگ شكارى (مسأله 2618) اگر سگ شكارى، حيوان وحشى حلال گوشتى را شكار كند، پاك بودن و حلال بودن آن حيوان شش شرط دارد:
(اول) سگ بطورى تربيت شده باشد كه هر وقت آن را براى گرفتن شكار بفرستند برود و هر وقت از رفتن جلوگيرى كنند بايستد، و نيز بنا بر احتياط بايد عادتش اين باشد كه تا صاحبش نرسد از شكار نخورد، ولى اگر عادت به خوردن خون شكار داشته باشد يا اتفاقا از شكار بخورد اشكال ندارد.
(دوم) صاحبش آن را بفرستد و اگر از پيش خود دنبال شكار رود و حيوانى را شكار كند خوردن آن حيوان حرام است. بلكه اگر از پيش خود دنبال شكار رود و بعدا صاحبش بانگ بزند كه زودتر آن را به شكار برساند اگر چه بواسطه صداى صاحبش شتاب كند، بنابر احتياط واجب بايد از خوردن آن شكار خوددارى نمايند.
(سوم) كسى كه سگ را مىفرستد بايد مسلمان و يا بچه مسلمان كه خوب و بد را بفهمد باشد و اگر كافر يا كسى كه در حكم كافر است - مانند غالى و خارجى و ناصب يعنى شخصى كه اظهار دشمنى با اهل بيت پيغمبر صلى الله عليه وآله و سلم مىكند - سگ را بفرستد شكار آن سگ حرام است.