دليل نمىشود مال شب سابق بوده،.
(مسأله 1743): اگر ماه رمضان براى كسى ثابت نشود و روزه نگيرد، چنانچه بعد ثابت شود كه شب پيش اول ماه بوده، بايد روزه آن روز را قضا نمايد.
(مسأله 1744): اگر در شهرى اول ماه ثابت شود، در شهرهاى ديگر كه در افق با او متحد مىباشند، اول ماه نيز ثابت مىشود، و مقصود از اتحاد افق در اينجا آنست كه اگر در شهر اول ماه ديده شود و در شهر دوم نيز اگر مانعى مانند ابر نباشد - ديده مىشود.
(مسأله 1745): اول ماه به تلگراف ثابت نمىشود، مگر انسان بداند كه تلگراف از روى شهادت دو مرد عادل يا از راه ديگرى بوده كه شرعا معتبر است.
(مسأله 1746): روزى را كه انسان نمىداند آخر رمضان است يا اول شوال، بايد روزه بگيرد، ولى اگر در اثناء روز بفهمد كه اول شوال است بايد افطار كند.
(مسأله 1747): اگر زندانى نتواند به ماه رمضان يقين كند، بايد به گمان عمل نمايد، ولى اگر بتواند گمان قويتر پيدا كند نمىتواند به گمان ضعيف‌تر عمل نمايد و اگر عمل به گمان ممكن نباشد، بايد يك ماهى را كه احتمال مىدهد ماه رمضان است روزه بگيرد ولى بايد آن ماه را در نظر داشته باشد، پس چنانچه بعد بر او معلوم شود كه آن ماه رمضان يا پس از آن بوده چيزى بر او نيست، ولى اگر معلوم شود كه قبل از ماه رمضان بوده بايد روزه‌هاى ماه رمضان را قضا نمايد.