الف) امام هادى (عليه السلام) خالق و پروردگار جهان است!
ب) ازدواج با محارم از قبيل مادر، دختر، و خواهر، جايز است!
ج) لواط جايز، و يكى از راههاى إعمال شهوت است كه خداوند آن را حرام نكرده است!
د) ارواح مردگان در كالبد آيندگان، حلول مىكند (تناسخ)!
امام (عليه السلام) دهم طى نامه‌ها و پاسخهايى كه به سؤالات شيعيان در اين باره مىداد، اين گروه را منحرف و كافر معرفى مىكرد و به شيعيان توصيه مىنمود كه از آنان دورى و تبرى جويند.
امام (عليه السلام) در پاسخ سؤال يكى از شيعيان دربارهء " ابن حسكه " و عقايد باطل او، چنين نوشت:
" ابن حسكه، كه لعنت خدا بر او باد! دروغ گفته است، من او را از دوستان و پيروان خود نمى دانم، او را چه شده است؟ خدا لعنتش كند! سوگند به خدا، پروردگار، محمد (صلى الله عليه وآله) و پيامبران پيش از او را جز به آيين يكتاپرستى و امر به نماز و زكات و حج و ولايت نفرستاده است و محمد (صلى الله عليه وآله) جز به سوى خداى يكتاى بى همتا، دعوت نكرده است. ما جانشينان او نيز بندگان خداييم و به او شرك نمىورزيم. اگر او را اطاعت كنيم، مشمول رحمت او خواهيم بود و چنانچه از فرمانش سرپيچى نماييم، گرفتار كيفرش خواهيم شد. ما بر خدا حجتى نداريم، بلكه اين خدا است كه بر ما و بر تمامى آفريده‌هايش، حجت دارد.
من از كسى كه چنين سخنانى مىگويد، بيزارى مىجويم و از چنين گفتارى به خدا پناه مىبرم، شما نيز از آنان دورى گزينيد و آنان را در فشار و سختى قرار دهيد و چنانچه به يكى از آنان دسترسى پيدا كرديد، سرش را با سنگ بشكنيد. (1) امام (عليه السلام) ضمن نامه اى به " عبيدى " از فهرى وابن باباى قمى نيز بيزارى جسته در بارهء آن دو، چنين نوشت: