خراب كردن قبر امام حسين (عليه السلام) مسلمانان را به شدت خشمگين ساخت، به طورى كه مردم " بغداد " شعارهايى بر ضد متوكل بر در و ديوارها و مساجد مىنوشتند و شعراى مبارز و متعهد، با سرودن اشعارى، او را " هجو " مىكردند. از جملهء آن سروده‌ها، شعرى است كه ترجمهء آن به قرار زير است:
" به خدا قسم اگر بنى اميه، فرزند، دختر پيامبرشان را به ستم كشتند، اينك كسانى كه از دودمان پدر او هستند (بنى عباس) جنايتى مانند جنايت بنى اميه مرتكب شده اند. اين قبر حسين (عليه السلام) است كه به جان خودم سوگند (توسط عباسيان) ويران شده است. بنى عباس متأسفند كه در قتل حسين (عليه السلام) شركت نداشته اند! و اينك با تجاوز به تربت حسين و ويران كردن قبر او، به جان استخوانهاى او افتاده اند! ". (1) 3. او در زمان خلافت خود بزرگانى از مردم مسلمان و معتقد به اهل بيت (عليه السلام) را به شهادت رسانيد كه از جملهء آنان " ابن سكيت "، يار باوفاى امام جواد و امام هادى و شاعر و اديب نام آور شيعى، بود كه متوكل به جرم دوستى على (عليه السلام) او را به قتل رسانيد (آن چنان كه گذشت). (2) (3) 4. " خطيب بغدادى " دربارهء شكنجه و آزار طرفداران خاندان رسالت از سوى متوكل مىنويسد: متوكل عباسى، " نصر بن على جهضمى " را به علت حديثى كه در بارهء منقبت و