موهبت‌هاى فياض خويش برخوردار ساخت وزير الطاف و عنايات بيكرانش گرفت.
- و ديگر، سرچشمهء وجود مبارك پيامبر اكرم (صلى الله عليه وآله) بود كه على (عليه السلام)، با گذراندن دوران كودكى و نوجوانى خود در كنار حضرتش، توانست از فيض تربيت در دامان بزرگترين مربى و معلم سراسر تاريخ بشريت برخوردار شود، و با پيوستن به درياى بيكران رسالت، از آن درياى پهناور و مواج علم و دانش و از آن اشعهء عالم افروز مركز وحى و نبوت، مستفيض شود و پرتو گيرد.
بدين گونه، اخلاق بزرگ و درخشان او، كه زمينه و خمير مايهء آن در پرتو عنايات الهى در وجودش به وديعت نهاده شده بود، در مكتب تربيت محمد (صلى الله عليه وآله) نيز پرورش يافت و نور على نور شد. در آن مكتب بزرگ انسان ساز، چندان فضايل، مناقب، و صفات ملكوتى ولاهوتى آن حضرت را كسب نمود، كه خود نيز به بالاترين حد شايستگى رسيد. و به مقام والاى عصمت و پيشوائى بزرگ روحى و معنوى، و رهبرى مذهبى و معنوى و اجتماعى و سياسى جامعهء مسلمانان دست يافت و حتى از اين نيز فراتر رفت و به قله‌هاى عظمتى توصيف ناپذير و بيان نشدنى گام نهاد.
او، در عقل و انديشه، و در زهد و تقوى، در عفو و بخشش و پاكدلى و صفا، در مروت و جوانمردى، در جود و كرم، در عدالت و مساوات، در مردانگى و مقاومت، در صدق و اخلاص، در اجتناب از ظلم و جور در احتراز از تبعيض و اجحاف، و در هر آنچه كه به " انسان برتر " مربوط است و بعد از رسول خدا (صلى الله عليه وآله)، بى نظير و بى همتا بود.
در مورد عقل و انديشه و هوش و درايتش، به ياد بياوريم كه وقتى روح اسلام را درك كرد و به آئين الهى پى برد و آن را به عنوان مسير ابدى زندگى و مكتب نجات بخش خويش انتخاب كرد، او تنها يك كودك هشت تا ده ساله بود! و نخستين ايمان آورنده بر رسالت رسول الله (صلى الله عليه وآله).
در مورد اخلاص و وفادارى و قدرشناسى و جانبازى اش، كافى است به ياد آوريم كه در حدود 23 سالگى، شبى كه خطر مرگ شمشيرهاى افراخته در دست گمراهان قريشى، گرد خانهء پيامبر سايه افكنده بود، تنها او بود كه جان بر كف گرفت و فداكارانه، به