مستمندان و نيازمندان نيز نكته اى را از چشم فرو نمى گذارد و در باره آنان انسانى ترين دستورها را خطاب به فرماندار انتخاب خود، مالك اشتر، صادر مى كند.
7. على (عليه السلام) و مستمندان اجتماع " اى مالك، خدا را در نظر بگير و در مورد بيچارگان و مستمندان و نيازمندان، و افرادى كه با گرفتارى شديد فقر گرسنگى پيكار دارند، يا افرادى كه مريض و درمند هستند و بخصوص گرفتار بيمارى‌هاى مزمن اند، آنچه خداوند رعايت آن را خواست رعايت كن.
قسمتى از عوايد بيت المال كه در اختيار توست، و قسمتى از محصولات زمين‌هايى را كه متعلق به مسلمانان است، به رفاه حال عمومى آنان اختصاص بده اين وظيفه را در تمام نواحى و مناطق شهرها و آبادى ها رعايت كن و به زير دستان نيز، رعايت اين امور را تذكر بده! دورى و نزديكى محل زندگى و كار و اقامت فرد مستمند، در انجام وظيفه انسانى تو، تفاوتى ايجاد نكند. دورترين آنان همان حقى را دارد كه نزديكترينشان بايد داشته باشد. " زنهار، زنهار، غرور فرمانروايى باعث نشود كه از اين وظيفه غفلت ورزى، از تو پذيرفته نخواهد بود كه تمام فكرت به امور مهم كشورى مصروف گردد، ولى به امور جزئى توجهى نكنى. اهميت اينان، خيلى بيشتر است، هرگز اهميت و توجه خود را از اين طبقه بر مگردان، و چهرهء خود را از روى تكبر و خود پسندى، از آنان متاب ".
" تو وظيفه دارى كه رفتار اطرافيانت را، در مورد بى نوايان، مورد توجه قرار دهى، چون امكان دارد آنان در اثر فقر و نيازى كه دارند، به چشم اطرافيان تو، حقير و كوچك جلوه كنند و بديدهء حقارت بر آنان بنگرند، آنها را هرگز فراموش نكن وضع و مشكلاتشان را مورد رسيدگى كامل قرار بده ".
و دربارهء يتيمان و سال خوردگان، امام بزرگوار، چنين مى فرمايد:
مالك! به وضع يتيمان و سالخوردگان و از كار افتادگان، و آنان كه در زندگى، راهى و وسيله اى جز تو ندارند، و اهل سؤال و تكدى هم نيستند، توجه كن. هر چند رعايت اين وظايف بر حاكم و والى سنگين است و انجام وظيفه همه وقت سنگين و دشوار مى نمايد، ولى خداوند متعال انجامه اين وظايف را، به افرادى، كه آن را به اميد پاداش آخرت انجام مى دهند، آسان و سبك مى سازد ".