داشته است. همچنين، اظهار عقيده كرده است كه پيامبر اسلام در مورد جانشينى پسر عم و داماد خود على، به صراحت و قاطعيت، وصيت كرده است و حتى در بستر احتضار، از صحابه خود قلم و دوات خواسته است، تا كتبا حضرت على (عليه السلام) را به عنوان جانشين خود معرفى و منصوب كند. ولى، على بحثى نسبتا مفصل اين مطالب و مسائل را تجزيه و تحليل كرده و تأسف خود را از به انجام نرسيدن اين وصيت ابراز داشته است... ".
7. بارون كارادوو محقق و مورخ فرانسوى، در كتابى مستند و آنكه على، در عين حال كه عنوان قهرمان و امام، هر دو را دارا بود، در عين حال، سردار جنگى شكست ناپذير و عالم و دانشمند زبردست علوم الهى، و فصيح ترين خطباى صدر اسلام به شمار مى رفت. خاصيت دوم اينكه على (عليه السلام)، در عين اينكه از طرف مسلمين سنى، يا شيعى مذهب، به منزلهء يكى از بزرگترين مفاخر اسلام مورد ستايش و تكريم قرار گرفته، بى آنكه خود خواسته باشد، تمام فرق و مذاهبى كه هنوز تا اين ساعت در ميان ملل اسلامى تفرقه و جدايى انداخته اند، او را پيشواى خود مى شناسند. در كتبيه مساجد اهل سنت، نام على، در كنار اسامى پيامبر (صلى الله عليه وآله) وابوبكر وعمر ثبت شده است و در ديوار محراب‌هاى شيعيان، نام على، بعد از نام پيامبر ذكر گرديده است ". (1) 8. نرسيسيان سردبير چند سال پيش سفارتخانهء بريتانيا در بغداد، كه خود از فضلاء و متفكران عالم مسيحى و از سياست‌مردان مشهور به شمار است، در باره حضرت على (عليه السلام) چنين مى گويد:
" اگر اين خطيب بزرگ، على بن ابى طالب، در عصر ما، هم اكنون در مسجد كوفه بر