سير و سلوك سير و سلوك در طريق پرستش خداوند يكتا، عبادت و عبوديت در درگاه كبريايى اش، و كرنش و نياز و نيايش در برابر عظمت بى چون آن قادر مطلق يگانه، تلاش در راه تهذيب نفس و اتصال آفريده به آفريننده، يكى از اصول پرشكوه تعليمات انبياء است، كه در اسلام نيز خود، در سرلوحهء همه تعليمات ديگر قرار گرفته است وعلى شاگرد برجسته و رهرو راستين مكتب انبياء نمايانگران آن بود.
راه و رسم عبادت عبادت در اسلام، صورتى ديگر دارد: عبادت‌هاى اسلامى، نه تنها از زندگى و نفس و ذات زندگى جدا و بيگانه نيست، بلكه با آن، با فلسفه‌هاى آن، توأم و آميخته است و در متن واقعيات زندگى قرار دارد.
در اسلام، عبادت پروردگار، شامل پاره‌اى از وظايف اخلاقى به حقوق ديگران، وقت شناسى، كنترل احساسات و خشم و غضب، مهر و الفت ورزيدن به مردم، رعايت نظافت و پاكيزگى، رازدارى، خوددارى از غيبت و سخن چينى، و دهها نظير آن، تازه يكى از مقدمات و شرايط به حساب آمده است.
از ديدگاه اسلام، هر كار خير و مفيدى كه توأم با انگيزه پاك خدايى باشد، عبادت و بندگى است. از اين رو، حتى درس خواندن و كسب معلومات و دانش اندوختن و علم آموختن، كسب و كار حلال و نافع، فعاليت اجتماعى و سازندگى در راه خدمت به خلق، اگر توأم با انگيزهء خدايى و نيت و قصد الهى باشد و تظاهر و ريا در آن نفوذ و دخالت نكند، خود عبادت و بندگى در پيشگاه خداوند يگانه به شمار مى آيد، همچنان كه نماز و روزه هم از شاخص ترين عبادت‌هاى اسلامى شمرده مى شود....
معراج روح در تعبيرهاى اسلامى، از عبادت و ستايش الهى، به عنوان معراج روح انسانى و نردبان قرب و تعالى روح و پرواز روح به سوى كانون نامرئى هستى و آفرينش ياد شده است كه انسان مسلمان به عنوان سپاس از پديد آورنده خود انجام مى دهد و به سلوك و سير خود در اين طريق تداوم مى بخشد.... على (عليه السلام) در نهج البلاغه مى فرمايد: (إن قوما عبدوا الله