عرف با اقامت ده روز منافات ندارد نماز را تمام بخواند و اگر مدت از اين بيشتر باشد احتياطا واجب بين شكسته و تمام جمع نمايد، و اگر تمام يا بيشتر روز باشد نمازش شكسته است.
(مسأله 1348) مسافرى كه تصميم ندارد ده روز در محلى بماند، مثلا قصدش اين است كه اگر رفيقش بيايد، يا منزل خوبى پيدا كند، ده روز بماند، بايد نماز را شكسته بخواند.
(مسأله 1349) كسى كه تصميم دارد، ده روز در محلى بماند، اگر احتمال بدهد كه براى ماندن او مانعى برسد و آن احتمال او عقلائى باشد، بايد نماز را شكسته بخواند.
(مسأله 1350) اگر مسافر بداند كه مثلا ده روز يا بيشتر به آخر ماه مانده و قصد كند كه تا آخر ماه در جائى بماند، بايد نماز را تمام بخواند، بلكه اگر نداند تا آخر ماه چقدر مانده و قصد كند كه تا آخر ماه بماند، در صورتى كه آخر ماه معلوم باشد، مثلا روز جمعه است ولى مسافر نمىداند كه روز اول قصدش پنجشنبه است، تا مدت اقامتش نه روز باشد يا چهارشنبه است تا ده روز باشد، در اين صورت نيز اگر بعدا معلوم شود كه روز اول قصدش چهارشنبه بوده نمازش تمام است و نيز اگر اعتقاد كند كه آخر ماه فلان روز است پس ده روز تمام در محلى مىماند و بعد از خواندن نماز چهار ركعتى در آن محل معلوم شود آن روز اول ماه بعدى و اين ماه سى كم است و در آن روز از محل خارج مىشود بايد تا خارج شدن نماز را تمام بخواند و در غير اين صورت كه آخر ماه را نداند بايد نماز را شكسته بخواند اگر چه از موقعى كه قصد كرده تا روز آخر ماه ده روز باشد.
(مسأله 1351) اگر مسافر قصد كند كه ده روز در محلى بماند چنانچه پيش از خواندن يك نماز چهار ركعتى از ماندن منصرف شود، يا مردد شود كه در آنجا