هم بگيرد.
(مسأله 473): بعد از آن كه زن از خون حيض پاك شد، اگر چه غسل نكرده باشد، طلاق او صحيح است، و شوهرش هم مىتواند با او جماع كند، ولى احتياط لازم اين است كه جماع پس از شستن فرج باشد، و احتياط مستحب آنست كه پيش از غسل از جماع با او خوددارى نمايد. اما كارهاى ديگرى كه در وقت حيض بر او حرام بوده مانند توقف در مسجد و مس خط قرآن تا غسل نكند بر او حلال نمىشود.
(مسأله 474): اگر آب براى وضو و غسل كافى نباشد و باندازهاى باشد كه بتواند غسل كند، بايد غسل كند، و بهتر آنست كه بدل از وضو تيمم نمايد. و اگر فقط براى وضو كافى باشد و به اندازه غسل نباشد بهتر آنست كه وضو بگيرد و بايد عوض غسل تيمم نمايد. و اگر براى هيچ يك از آنها آب ندارد، بايد بدل از غسل تيمم كند و بهتر آنست كه بدل از وضو نيز تيمم نمايد.
(مسأله 475): نمازهائى كه زن در حال حيض نخوانده، قضا ندارد، ولى روزهاى ماه رمضان را كه در حال حيض نگرفته بايد قضا نمايد، و همچنين بنابر احتياط لازم روزهائى كه به نذر در وقت معين واجب شده در حال حيض نگرفته بايد قضا نمايد.
(مسأله 476): هر گاه وقت نماز داخل شود و بداند كه اگر نماز را تأخير بيندازد حائض مىشود بايد فورا نماز بخواند و همچنين است بنابر احتياط لازم اگر احتمال دهد كه چنانچه نماز را تأخير بيندازد حائض مىشود.
(مسأله 477): اگر زن نماز را تأخير بيندازد و از اول وقت به اندازه خواندن يك نماز با تحصيل طهارت مائيه از حدث بگذرد - هر چند طهارت با تيمم بنابر احتياط لازم - و سپس حائض شود قضاى آن نماز بر او واجب است، ولى در تند خواندن و كند خواندن و چيزهاى ديگر بايد ملاحظه حال خود را بكند،