اختيار وى قرار داده، وسائل طبيعى را نيز مهيا مىكند تا سخنان خود را به شكل كامل به گوش مردم برساند و سپس ياران او بتوانند بر حرم شريف و آنگاه بر مكه تسلط يابند و اين كار به دست صدها و يا هزاران نفر از ياران يمنى، ايرانى، حجازى و حتى مكى وى كه طبق روايات، شمارى از آنان با حضرت بيعت مىكنند، انجام خواهد گرفت، اينها نيروهاى انسانى و نظامى هستند كه براى پيروزى نهضت مقدس حضرت مهدى (عليه السلام) اقدام به كارهاى مهم و ضرورى مىنمايند و زمام امور را در شهر مكه بدست مىگيرند و موج پشتيبانى مردمى از آن حضرت را، به حركتى سامان يافته تبديل مىكنند. در اين ماجرا نقش سيصد و سيزده نفر ياران خاص امام (عليه السلام) نقش فرماندهى و ساماندهى فعاليت هاى ديگر هواداران خواهد بود.
آنچه گفته شد، نشانگر اين نيست كه نهضت ظهور حضرت مهدى (عليه السلام) نهضتى خونين است، چرا كه روايات، وقوع هيچ درگيرى يا كشتار در مسجد الحرام و حتى در مكه را نشان نمىدهد، از برخى دانشمندان شنيده بودم كه ياران مهدى (عليه السلام) امام جماعت مسجد الحرام را در آن شب به هلاكت مىرسانند. ولى من در اين مورد روايتى نيافتم. تنها مطلبى كه بدست آوردم عبارت كتاب الزام الناصب در ج 2 ص 166 به نقل از برخى علماء است كه مىگويد:
" روز دهم محرم حضرت حجت خروج مىكند و در حالى كه هشت رأس بزغاله لاغر را پيشاپيش خود مىبرد وارد مسجد الحرام مىشود، و خطيب آنان را به هلاكت مىرساند و چون خطيب كشته شد، حضرت از چشم مردم در كنار كعبه غايب مىشود و چون شب شنبه فرا رسد بر فراز بام كعبه مىرود و سيصد و سيزده تن ياران خود را ندا مىكند، آنان از شرق و غرب زمين گرد او جمع مىشوند و صبح روز شنبه مردم را به بيعت با خود فرا مىخواند. " اما اين سخنان، روايت نيست. بعلاوه مطالب آن همچنانكه اشاره كرديم، پايه و اساس استوارى ندارد.