از آن جمله در نسخه خطى ابن حماد از امام باقر (عليه السلام) نقل شده كه فرمود:
" مهدى هنگام نماز عشاء ظهور كند، در حالى كه پرچم رسول الله (صلى الله عليه وآله) و پيراهن و شمشير او را با خود دارد و داراى نشانه ها (ى مخصوص) و نور و بيان است. وقتى نماز عشاء را بجاى آورد، با صداى رسا فرمايد: اى مردم خدا را به ياد شما مىآورم و موقعيت تان را در پيشگاه خدا خاطرنشان مىسازم، او حجت خود را برگزيد و پيامبران را برانگيخت و كتاب آسمانى فرو فرستاد. و شما را فرمان داد كه چيزى را شريك او قرار ندهيد و اطاعت خدا و رسول او كنيد و زنده كنيد آنچه را كه قرآن زنده كرده و بميرانيد آنچه را كه قرآن ميرانده است (ترك كنيد آنچه را كه قرآن نهى كرده است) طرفدار راستى و هدايت و پشتيبان تقوا باشيد.
زيرا نابودى و زوال دنيا نزديك شده و اعلان وداع نموده است. من شما را به خدا و رسول و عمل به كتاب خدا و ترك باطل و احياء سنت الهى دعوت مىكنم. سپس حضرت به همراه سيصد و سيزده مرد به شمار ياران بدر ظهور خود را علنى كند. يارانى همچون ابرهاى پائيزى، زاهدان شب و شيران روزند و بدون قرار قبلى گردهم آيند. خداوند سرزمين حجاز را براى مهدى (عج) بگشايد، و هر كس از بنى هاشم را كه در زندان بسر برد آزاد سازد. آنگاه درفش‌هاى سياه در كوفه فرود آيند و گروهى را جهت بيعت به سوى مهدى (عليه السلام) گسيل دارند. حضرت لشكريان خود را به سراسر جهان اعزام كند تا ظلم و ظالم از ميان برود و شهرها به عدالت و درستكارى درآيند. " (1) تعبير " ابرهاى پائيزى " براى اين است كه ابرهاى پائيزى در آسمان پراكنده شده و سپس به هم متصل مىگردند. تشبيه ياران مهدى به ابرهاى پاييزى نخستين بار توسط امير مؤمنان (عليه السلام) به كار رفته است (2). شايد اين تعبير را حضرت امير (عليه السلام) از پيامبر (صلى الله عليه وآله) اقتباس كرده باشد و احتمال دارد ظهور مهدى (عليه السلام) و گرد آمدن يارانش در مكه چنان كه قبلا اشاره كرديم در فصل پائيز و يا آخر تابستان واقع شود.