تأييد و گواهى والايى از امامان (عليهم السلام) در حق آنان صادر كرده از جمله اينكه آنها را عارفان الهى و اهل بصيرت و يقين و داراى شجاعت بى نظير در ميدان نبرد معرفى كرده كه شهادت در راه خدا را دوست دارند و از او مىخواهند كه شهادت در راهش را نصيبشان گرداند، آنان دوستداران واقعى ابا عبد الله الحسين (عليه السلام) اند و شعارشان خونخواهى آن بزرگوار و به ثمر رساندن هدف قيام آن حضرت است. اعتقاد آنان نسبت به حضرت مهدى (عليه السلام) عميق و علاقه آنان به آن حضرت فوق العاده است، اين صفات از ويژگى هاى شيعيان و از جمله مردم ايران است.
ظهور خراسانى و شعيب در ايران روايات، بيانگر آن است كه اين دو شخصيت از ياران حضرت مهدى (عليه السلام) بوده و همزمان با ظهور حضرت، از ايران ظاهر شده و در نهضت مبارك او شركت مىجويند.
اما از اعزام نيروهاى ايرانى به مدينه و يا ساير شهرهاى حجاز جهت يارى حضرت مهدى (عليه السلام) سخنى در روايات نيامده است. ظاهرا نيازى به اعزام اين نيروها وجود ندارد. از اين رو نيروهاى ايرانى كه وارد عراق شده‌اند به اعلام دوستى و بيعت با آن حضرت اكتفا مىكنند:
" درفش‌هاى سياهى كه از خراسان خروج مىكنند، در كوفه فرود آيند و چون حضرت ظهور كند (نماينده‌اى) جهت بيعت نزد او بفرستند " (1) از طرف ديگر بعضى روايات سنى ها از حركت ايرانيان و تراكم در جنوب ايران خبر مىدهند، كه احتمالا جهت پيشروى عمومى به سوى حجاز، و به طرف