دوره استيلاى آشوريان سلطه آشورى ها بر يهود، با هجوم شلمنصر سوم فرمانرواى آشوريان در سالهاى 859 ق. م تا 824 ق. م به كشور آرامى ها و قلمرو اسرائيل آغاز گرديد. بگونه‌اى كه تمام منطقه، تحت فرمان او و فرمانروايان آشورى پس از او در آمد. به نظر مىرسد كه در آن زمان كشور يهودا، بر خلاف كشور اسرائيل هوادار آشوريان بود. زيرا به گفته تورات فرمانرواى يهودا " آحاز بن يوثام " از فرمانرواى آشور " تغلث فلاسر " خواست كه دست به حمله اى عليه كشور اسرائيل و آرامى ها بزند. او اين درخواست را پذيرفت و در سال 732 ق. م دست به حمله زد. و جانشين او شلمنصر پنجم نيز كار او را دنبال كرد، اما هنگام محاصره شكيم (نابلس) يعنى پايتخت اسرائيل، درگذشت و جانشين وى " سرجون دوم " اشغال نابلس را به پايان برد و بر آن تسلط يافت. آشوريان در حمله بر اسرائيل اخراج يهوديان از آن مكان را مطرح و " تغلث فلاسر " تمامى آنان را اسير و به سرزمين خود بازگرداند و آشوريان را جايگزين آنها نمود. (1) پس از او " سلطان فقح " به تكميل آن نقشه پرداخت و بسيارى از بنى اسرائيل از جمله افراد شاخه " منسى " را به اسارت گرفت. (2) سرجون دوم، نزديك به سى هزار تن از يهوديان را به سوى حران و كرانه خابور و ميديا كوچ داد، و آرامى‌ها را جايگزين آنان نمود. (3) در دوران فرمانروائى حزقيا كه ظاهرا مىكوشيد با مصرى ها ارتباط برقرار كند،