امام به سرعت براى سركوبى آن عازم مكه مىشود و قبل از رسيدن به مكه خداوند آنها را در زمين فرو مىبرد.
آرى، سردمداران كفر در غرب و شرق عالم در برابر پيروزى نهضت حضرت مهدى (عليه السلام) واكنش شديدى از خود نشان مىدهند و آنچنان به خشم مىآيند كه تسلط بر اعصاب و روان خويش را ا ز دست مىدهند، امام صادق (عليه السلام) مىفرمايد:
" وقتى پرچم حق آشكار گردد، اهل شرق و غرب بر آن نفرين كنند، پرسيدم چرا؟ فرمود: به سبب آنچه كه از بنى هاشم مىبينند " (1) و در روايتى " به سبب آنچه از اهل بيت او پيش از او مىبينند ".
اين روايت نشانگر آن است كه چند جنبش زمينه ساز، قبل از حضرت وجود خواهد داشت كه رهبرى غالب آنها را سادات بنى هاشم بر عهده دارند و كفر جهانى از ناحيه اين جنبش هاى اسلامى و موج اسلام خواهى آنها، با دشواريهاى فراوانى روبرو مىشود.
بنا به نقل روايات، امام (عليه السلام) پس از نصب فرماندارى براى مكه، با سپاه خود كه مركب از ده هزار و يا بيشتر است، رهسپار مدينه مىگردد، امام باقر (عليه السلام) فرمود:
" با قائم بر اساس كتاب خدا و سنت رسول در مكه بيعت كنند و امام حاكمى بر مكه گمارد و آنگاه راهى مدينه شود، در بين راه به او خبر رسد كه نماينده او را كشته‌اند، امام به مكه بازگردد و فقط قاتل يا قاتلان او را به هلاكت رساند. " (2) از امام صادق (عليه السلام) منقول است كه فرمود:
" او اهل مكه را با حكمت و موعظه نيكو، به حق دعوت كند و آنها اطاعت كنند. آنگاه مردى از خاندان خود را بعنوان نماينده خويش بر آنها بگمارد و آهنگ مدينه نمايد. همين كه امام از مكه خارج گردد، به نماينده او