ابو خالد كابلى مىگويد: امام باقر (عليه السلام) فرمود:
" سوگند به خدا گويا قائم را مىبينم در حالى كه به حجر الاسود تكيه داده و حق خويش را با سوگند خدا ياد مىكند و مىگويد:
اى مردم: هر كس درباره خدا با من بحث و مناقشه كند، من نزديك‌ترين مردم نسبت به خدا هستم.
اى مردم: هر كس درباره آدم با من بحث و مناقشه كند، من نزديك‌ترين مردم نسبت به آدم هستم.
اى مردم: هر كس درباره نوح با من بحث و مناقشه كند، من نزديك‌ترين مردم نسبت به نوح هستم.
اى مردم: هر كس درباره ابراهيم با من بحث و مناقشه كند، من نزديك‌ترين مردم نسبت به ابراهيم هستم.
اى مردم: هر كس درباره موسى با من بحث و مناقشه كند، من نزديك‌ترين مردم نسبت به موسى هستم.
اى مردم: هر كس درباره عيسى با من بحث و مناقشه كند، من نزديك‌ترين مردم نسبت به عيسى هستم.
اى مردم: هر كس درباره محمد با من بحث و مناقشه كند، من نزديك‌ترين مردم نسبت به محمد هستم.
اى مردم: هر كس درباره كتاب خدا با من به بحث و مناقشه بپردازد، من آگاه‌ترين مردم به كتاب خدا هستم، آنگاه به مقام ابراهيم رفته و دو ركعت نماز گزارد " (1) در بعضى روايات، علاوه بر مطالب فوق عبارت هاى ديگرى نيز آمده است، از جمله مىگويد: " اى مردم، ما خدا را به يارى مىطلبيم و هر كس دعوت ما را پذيرا باشد، ما اهل بيت پيامبر شما محمد (صلى الله عليه وآله) و نزديكترين افراد به او هستيم... من بازمانده و جانشين آدم و ذخيره نوح و برگزيده‌اى از سلاله ابراهيم و برگزيده خاندان محمدم... هان! كسى كه در سنت رسول خدا با من به بحث و استدلال پردازد، من به سنت رسول خدا از هر كس آگاه تر و سزاوارترم ". آنگاه خداوند سيصد و سيزده ياور او را بدون وعده قبلى گرد او جمع نمايد... آنها بين ركن و مقام با امام بيعت كنند. با آن حضرت عهدنامه‌اى است از رسول خدا (صلى الله عليه وآله) كه آن را فرزندان از پدران به ارث گذاشته‌اند " (2)