ايرانيان در دوران ظهور كشور ايران قبل از پيروزى انقلاب اسلامى در نگاه غربى ها پايگاهى حياتى و مهم به شمار مىرفت كه در مرز شورى و در قلب جهان اسلام قرار داشت و از ديدگاه مسلمانها كشورى اسلامى و اصيل محسوب مىشد كه " شاه " هم پيمان غرب و اسرائيل بر آن حكومت مىكرد و كشور را در خدمت آنان قرار مىداد.
علاوه بر آنچه در تصور ديگران بود، ايران در ذهن يك فرد شيعه مانند من، كشورى بود كه در آن مرقد مطهر امام رضا (عليه السلام) و حوزه علميه قم وجود داشت با ريشه هاى اصيل در تاريخ تشيع و علماء و انديشمندان شيعه و تأليفات گرانبها، زمانى كه ما به روايات مربوط به ستايش ايرانيان و نژاد سلمان فارسى برخورد مىكرديم، به يكديگر مىگفتيم: اين روايات مانند روايت‌هايى است كه مدح و ستايش و يا مذمت برخى گروه ها و قبيله ها يا بعضى كشورها را دربردارد، كه جاى بررسى و تأمل داشته و اگر از نظر سند درست باشند، مربوط به زمان گذشته و احوال ملتهاى زمان صدر اسلام و قرن هاى گذشته است.
اين طرز فكر رائج ميان اهل فكر و فرهنگ بود و همه بر اين باور بوديم كه امت اسلامى در حالتى جاهلانه و تحت نفوذ سلطه كفر جهانى و نمايندگان اوست، در بين ملت ها هيچيك بر ديگرى برترى ندارد و چه بسا ايرانيان در شرائطى بدتر از