اجازه تكميل بنا را صادر كرد و ساختمان معبد در سال 515 ق. م به اتمام رسيد. (1) سلطه ايرانى ها بر يهوديان از سال 539 ق. م تا 331 ق. م ادامه يافت. در اين مدت، كوروش، كمبوجيه، داريوش اول (دارا)، خشايارشا، و اردشير (كه معاصر عزير پيامبر (عليه السلام) بود) و سپس داريوش دوم و اردشير دوم و سوم قدرت را بدست گرفتند.
داريوش سوم آخرين فرمانرواى ايرانى بود كه بدست اسكندر مقدونى از پاى درآمد. در تورات فعلى پيرامون بسيارى از اين فرمانروايان سخن گفته شده است.
دوران استيلاى يونانى ها اسكندر مقدونى به مصر و منطقه شام و فلسطين لشكركشى كرد و آن مناطق را فتح نمود. او هواداران ايرانى و قدرتهاى محلى را كه رو در روى وى ايستاده بودند در هم شكست و وارد قدس گرديد و آنجا را كه كاملا تحت فرمان خود درآورد.
سپس بسوى ايران رفت و در جنگى كه در " اربيل " شمال عراق رخ داد، داريوش سوم و لشكر او را نابود كرد و ايران را فتح نمود. بدين وسيله يهوديان از سال 331 ق. م تحت سيطره يونانى ها درآمدند.
پس از مرگ اسكندر، بين فرماندهان ارتش، بر سر امپراطورى بزرگ او كشمكش و اختلاف شد. پس از اين اختلاف كه بيست سال به طول انجاميد، بطالسه (منسوب به بطلميوس) در مصر، بر بيشتر بخش هاى آن، استيلا يافتند و سلوكى ها (منسوب به سلوكوس) در سوريه بر بخش‌هائى ديگر از آن مسلط شدند. سرانجام قدس در سال 312 ق. م تحت سيطره بطلميوسيان قرار گرفت. سپس انتيوكوس،