هدايتمان فرمودى، ملغزان! و از نزد خود به ما رحمتى ببخش كه تو بسيار بخشنده‌يى، منزه است پروردگار، ما همانا وعده ى پروردگار ما شدنى است. اى ولى خدا! براستى ميان من و خداى عزيز و جليل، گناهانى است كه جز رضايت شما آن را برنمىدارد، پس به حق آنكه شما را امين سر خويش قرار داد و مأمور رعايت و نگهبانى امور خلق خود ساخت و اطاعت شما را با اطاعت خود قرين نمود، كه بر گناهانم بخشش جوييد و شفيعان من باشيد، كه من مطيع شمايم، و هر كس از شما اطاعت كند، از خدا اطاعت كرده، و هر كس شما را دوست دارد، خدا را دوست داشته، و هر كس با شما دشمنى كند با خدا دشمنى كرده است ". " بار خدايا! من اگر شفيعانى نزديكتر به تو از محمد (صلى الله عليه وآله) و خاندان برگزيده ى او كه امامان نيكوكارند، مىيافتم آنان را شفيعان خود قرار مىدادم، پس به حقى كه براى آنان بر خود لازم ساختى از تو مىخواهم كه مرا، در جمله ى عارفان به آنان و به حق آنان و در زمره ى رحمت شدگان به شفاعت آنان، وارد سازى، كه همانا تو ارم الراحمينى.
خداوند بر محمد (صلى الله عليه وآله) و خاندان پاكش درود فرستد و سلام بسيار برايشان نثار فرمايد، و حسبنا الله ونعم الوكيل. خدا ما را كفايت كننده و سرپرست و بسيار وكيل خوبى است ".
ترجمه منظوم زيارت جامعه در اسفند 1380 در مدينهء منوره (كه خداوند متعال نصيب خواننده گرامى نيز فرمايد!) در انديشه ترجمه ى سنگين همين زيارت جامعهء امام هادى (عليه السلام) بودم تا در اين نوشته درج گردد، در محفل پر جمعيت و شكوهمند روحانى، حضور داشتم كه مداح اهل بيت (عليه السلام) آقاى صادق آهنگران [شاعر جبهه‌ها] اين شعر زير را با صداى زيبا و آهنگ دل‌ربا قرائت نمودند، و مردم را شديدا تحت تأثير قرار دادند، در اثناى استماع اشعار، پى بردم كه برخى از ابيات اين منظومه، ترجمهء شاعرانه همان مضامين، زيارت جامعه مىباشد.
پس از پايان جلسه، از خوانندهء محترم پرسيدم اين اشعار از چه كسى بود؟ گفتند: از جناب آقاى " جواد محدث " دام افضاله شاعر اهل بيت (عليه السلام) (1) اكنون كه ترجمهء فارسى