(مسأله 1687) اگر روزه‌دار در ماه رمضان با زن خود كه روزه‌دار است جماع كند، چنانچه زن را اكراه كرده باشد، كفاره روزه خودش و روزه زن را بايد بدهد، و اگر زن به جماع راضى بوده، بر هر كدام يك كفاره واجب مىشود.
(مسأله 1688) اگر زنى شوهر روزه‌دار خود را اكراه كند كه با او جماع نمايد، واجب نيست كفاره روزه شوهر را بدهد.
(مسأله 1689) اگر روزه‌دار در ماه رمضان، زن خود را اكراه به جماع كند، و در بين جماع، زن راضى شود، بنابر احتياط واجب بايد مرد دو كفاره و زن يك كفاره بدهد.
(مسأله 1690) اگر روزه‌دار در ماه مبارك رمضان با زن روزه‌دار خود كه خواب است جماع نمايد، يك كفاره بر او واجب مىشود، و روزه زن صحيح است و كفاره هم بر او واجب نيست.
(مسأله 1691) اگر مرد زن خود را يا زن شوهر خود را اكراه كند كه غير جماع كار ديگرى كه روزه را باطل مىكند بجا آورد، بر هيچ يك از آنها كفاره واجب نيست.
(مسأله 1692) كسى كه بواسطه مسافرت يا مرض روزه نمىگيرد، نمىتواند زن روزه‌دار خود را اكراه به جماع كند. ولى اگر او را اكراه نمايد، كفاره بر مرد نيز واجب نيست.
(مسأله 1693) انسان نبايد در بجا آوردن كفاره كوتاهى كند، ولى لازم نيست فورا آن را انجام دهد.
(مسأله 1694) اگر كفاره بر انسان واجب شود و چند سال آن را بجا نياورد چيزى بر آن اضافه نمىشود.
(مسأله 1695) كسى كه بايد براى كفاره يك روز شصت فقير را طعام بدهد، نمىتواند به هر كدام از آنها بيشتر از يك مد كه تقريبا ده سير است طعام بدهد يا يك