حيض، يا نفاس، يا سفرى كه در رفتن آن مجبور است، براى او پيش آيد بعد از بر طرف شدن عذر، واجب نيست روزه‌ها را از سر بگيرد، بلكه بقيه را بعد از بر طرف شدن عذر بجا مىآورد.
(مسأله 1674) اگر به چيز حرامى روزه خود را باطل كند، چه آن چيز اصلا حرام باشد مثل شراب و زنا، يا به جهتى حرام شده باشد، مثل خوردن غذاى حلالى كه براى انسان ضرر دارد و نزديكى كردن با عيال خود در حال حيض، بنابر احتياط واجب كفاره جمع بر او واجب مىشود يعنى بايد يك بنده آزاد كند و دو ماه روزه بگيرد و شصت فقير را سير كند، يا به هر كدام آنها يك مد كه تقريبا ده سير است، گندم يا جو يا نان و مانند اينها بدهد. و چنانچه هر سه برايش ممكن نباشد، هر كدام آنها كه ممكن است بايد انجام دهد.
(مسأله 1675) اگر روزه‌دار دروغى را به خدا و پيغمبر (ص) عمدا نسبت دهد، بنابر احتياط واجب كفاره جمع كه تفصيل آن در مسأله پيش گفته شد بر او واجب مىشود.
(مسأله 1676) اگر روزه‌دار در يك روز ماه رمضان چند مرتبه جماع كند بنا بر اظهر يك كفاره بر او واجب است. و استمناء نيز حكم جماع را دارد.
(مسأله 1677) اگر روزه‌دار در يك روز ماه رمضان چند مرتبه غير جماع و استمناء كار ديگرى كه روزه را باطل مىكند، انجام دهد، براى همه آنها يك كفاره كافى است.
(مسأله 1678) اگر روزه‌دار غير از جماع و استمناء كار ديگرى كه روزه را باطل مىكند، انجام دهد، و بعد با حلال خود جماع نمايد، براى هر دو يك كفاره واجب مىشود.
(مسأله 1679) اگر روزه‌دار غير از جماع و استمناء كار ديگرى كه روزه را باطل مىكند، انجام دهد مثلا آب بياشامد و بعد كار ديگرى كه حرام است و روزه