است و آنگاه كه امام به سوى عراق يا ايران رهسپار مىشود و در منطقه شقره يا شقرات كه احتمالا اردوگاه سپاه حضرت است، فرود مىآيد. خبر مىرسد بار ديگر مردم مدينه دست به اقداماتى در مخالفت با حضرت زده و نماينده منصوب امام (عليه السلام) در مدينه را به قتل رسانده‌اند. امام (عليه السلام) به مدينه بازمىگردد و بيش از كشتارى كه لشكر اموى در واقعه مشهور " حره " از مردم مدينه داشت از آنان به قتل مىرساند و مجددا مدينه را تحت فرمانروائى خود درمىآورد. شمار كشتگان حره با توجه به منابع تاريخى، بيش از هفتصد شهيد ذكر شده است اما انقلاب و شورش حره عليه يزيد بن معاويه بعد از قيام امام حسين (عليه السلام) اتفاق افتاد و انقلابى بود بر حق و مشروع. بر خلاف طغيان اهل مدينه بر ضد امام مهدى (عليه السلام). و تشبيه اين دو حادثه به يكديگر صرفا به جهت تعداد كشته‌گان آن حادثه است.
صاحب كتاب " يوم الخلاص " در ص 265 بخشى از روايت سابق در تفسير عياشى را آورده و از آن چنين استفاده كرده كه حضرت فقط هنگام ورود به مدينه درگير نبرد خواهد شد... در حالى كه ملاحظه مىكنيد اين روايت بعد از ورود امام (عليه السلام) به مدينه از دو نبرد خبر مىدهد. روايات كتاب يوم الخلاص نياز به دقت و بررسى دارد، زيرا مؤلف آن به خود اجازه داده كه روايات را جزء جزء نموده و اجزاء بعضى را به برخى ديگر ضميمه نمايد، آنگاه آن روايت تركيب شده را به مأخذى نسبت دهد كه تنها بخشى از روايت، يا مشابه آن، در مأخذ آمده است!
احتمال دارد هنگام ورود حضرت به مدينه عناصر باقى مانده حكومت و يا نيروهاى سفيانى، مقاومتى از خود نشان داده يا نبردى بين آنان واقع شود و امام (عليه السلام) بر آنان پيروز گردد.
ولى من روايتى كه نشانگر اين درگيرى باشد نديدم، اما روايتى يافتم كه به رضايت اهل مدينه از حضور حضرت و عدم مقاومت آنها در برابر امام (عليه السلام) اشاره