به نظر مىرسد علت اين توقف طولانى، سر و سامان دادن به وضع داخلى عراق، تثبيت كوفه بعنوان مركز حكومت، جمع كردن نخبگان اصحاب حضرت از تمامى عالم، تجهيز و اعزام نيروهاى نظامى به ديگر كشورها و سرانجام حركت بسوى قدس و فتح بيت المقدس باشد.
امام باقر (عليه السلام) مىفرمايد: هنگامى كه قائم (عليه السلام) وارد كوفه شود، هيچ مؤمنى باقى نماند مگر آنكه در كوفه باشد يا به آن سو حركت كند و اين را امير المؤمنين (عليه السلام) خبر داده است. آنگاه حضرت به اصحابش فرمايد: به سوى اين طغيانگر (يعنى سفيانى) حركت كنيد. (1) همچنين فرمود: گويا قائم (عليه السلام) را مىبينم كه از مكه بسوى نجف كوفه در حركت است، در حالى كه پنج هزار فرشته با او همراهند. جبرئيل از سمت راست، ميكائيل از سمت چپ و مؤمنين در پيش رو قرار دارند. او سپاهيانش را به تمام كشورها اعزام مىكند (2).
و در روايت ديگر آمده كه " شعيب بن صالح پيشاپيش سپاه اوست " او فرمانده سپاه است.
در بعضى روايات آمده: اولين سپاهى كه حضرت گسيل مىدارد، براى جنگ با ترك ها است.
در كتاب خطى ابن حماد ص 58 از ارطاة چنين نقل مىكند: سفيانى با ترك ها مىجنگد ولى نابودى ترك ها بدست مهدى (عليه السلام) است. اين اولين پرچمى است كه حضرت براى جنگ برافرازد و به سوى تركها اعزام نمايد. (3)