برخوردار از شجاعت و قدرتى فوق العاده‌اند، و خداى سبحان در قرآن وعده فرموده كه آنها را بر يهود مسلط سازد:
" بعثنا عليكم عبادا لنا أولى بأس شديد " (1) (برخى از بندگان خود را كه سخت جنگجويند بر شما برانگيزيم) آنها همان امت معدودى هستند كه در قرآن از آن ياد شده است:
" اگر عذاب را تا مدت اندكى (تا امة معدودة) از آنان تأخير بيندازيم خواهند گفت چه چيز آن را بازمىدارد؟ آگاه باشيد روزى كه (عذاب) به آنها برسد از آنان باز داشته نمىشود و آنچه را كه مسخره مىكردند آنان را خواهد گرفت " (2) آنها برگزيدگان امت و در كنار عترت نيكوكردار و همان فقيهان و داوران و فرمانروايانند. خداوند دلهايشان را به يكديگر چنان مأنوس گرداند كه نه از كسى بترسند و نه از پيوستن كسى به جمعشان خوشحال گردند. يعنى افزايش مردم در اطراف آنان بر انس و ايمانشان نمىافزايد. آنها در هر كجاى عالم كه باشند حضرت مهدى (عليه السلام) را مىبينند، و با وى سخن مىگويند در حالى كه حضرت در جايگاه خود بسر مىبرد. هر يك از آن ياران نيروى چهل يا سيصد مرد را دارا خواهد بود.
در روايات آمده است كه آنان از اصحاب تمام انبياء برترند.
ابو بصير چنين نقل مىكند كه:
" امام باقر (عليه السلام) فرمود: روزى اصحاب، نزد پيامبر (صلى الله عليه وآله) بودند. آن حضرت عرض كرد: پروردگارا برادران مرا به من بنمايان. اصحاب پرسيدند: يا رسول الله! آيا ما برادران شما نيستيم؟ حضرت فرمود: خير، شما اصحاب من هستيد. برادران من گروهى هستند كه در آخر الزمان مىآيند و به من ايمان مىآورند، در