(مسأله 312) اگر بعد از نماز شك كند كه قبل از نماز وضوى او باطل شده يا بعد از نماز، نمازى كه خوانده صحيح است.
(مسأله 313) اگر انسان مرضى دارد كه بول او قطره قطره مىريزد، يا نمىتواند از بيرون آمدن غائط خوددارى كند، چنانچه يقين دارد كه از اول وقت نماز تا آخر آن به مقدار وضو گرفتن و نماز خواندن مهلت پيدا مىكند، بايد نماز را در وقتى كه مهلت پيدا مىكند بخواند، و اگر مهلت او به مقدار كارهاى واجب نماز است، بايد در وقتى كه مهلت دارد، فقط كارهاى واجب نماز را بجا آورد، و كارهاى مستحب مانند اذان و اقامه و قنوت را ترك نمايد.
(مسأله 314) اگر به مقدار وضو و نماز مهلت پيدا نمىكند و در بين نماز چند دفعه بول از او خارج مىشود، اظهر آنست كه اگر همان نماز را با يك وضو بخواند كفايت مىكند و اگر غائط او پى در پى خارج مىشود در صورتى كه وضو گرفتن سخت نباشد بعد از خارج شدن از اثناء نماز فورا وضو بگيرد و بقيه نماز را بخواند و بايد از قبله منصرف نشود و مبطل ديگرى از نماز را مرتكب نشود.
(مسأله 315) كسى كه بول او پى در پى از او خارج مىشود براى هر نمازش بدون اشكال يك وضو كفايت مىكند، بلكه اظهر اين است كه يك وضو براى چندين نماز نيز كافى است، مگر اين كه محدث بحدث ديگرى گردد، و بهتر آنست كه براى هر نماز يك وضو بگيرد، ولى براى سجده و تشهد قضا شده و نماز احتياط وضوى ديگرى لازم نيست. و اين چنين است اگر غائط او پى در پى خارج شود و تجديد وضو سخت باشد.
(مسأله 316) كسى كه بول يا غائط پى در پى از او خارج مىشود، لازم نيست بعد از وضو فورا نماز بخواند، اگر چه بهتر اين است كه به نماز مبادرت نمايد.
(مسأله 317) كسى كه بول يا غائط پى در پى از او خارج مىشود، بعد از وضو گرفتن جائز است كه نوشته قرآن را مس نمايد، اگر چه در غير حال نماز باشد.