سراشيب باشد و امام در طرفى كه بلند تر است بايستد در صورتى كه سراشيبى آن زياد نباشد و طورى باشد كه به آن زمين مسطح بگويند مانعى ندارد.
(مسأله 1425) اگر جاى مأموم بلند تر از جاى امام باشد اشكال ندارد ولى اگر بقدرى بلند تر باشد كه نگويند اجتماع كرده‌اند، جماعت صحيح نيست.
(مسأله 1426) اگر بين كسانى كه در يك صف ايستاده‌اند يك نفر كه نمازش باطل است فاصله شود، مىتوانند اقتداء كنند، و أما اگر چند نفر كه نمازشان باطل است فاصله شوند يا از جهت ديگر فاصله زيادى باشد نمىتوانند اقتداء كنند.
(مسأله 1427) بعد از تكبير امام اگر صف جلو آماده نماز، و تكبير گفتن آنان نزديك باشد، كسى كه در صف بعد ايستاده، مىتواند تكبير بگويد ولى احتياط مستحب آنست كه صبر كند تا تكبير صف جلو تمام شود.
(مسأله 1428) اگر بداند نماز يك صف از صف هاى جلو باطل است در صف هاى بعد نمىتواند اقتداء كند، ولى اگر نداند نماز آنان صحيح است يا نه مىتواند اقتداء نمايد.
(مسأله 1429) هر گاه بداند نماز امام باطل است مثلا بداند امام وضوء ندارد اگر چه خود امام ملتفت نباشد، نمىتواند به او اقتداء كند.
(مسأله 1430) اگر مأموم بعد از نماز بفهمد كه امام عادل نبوده، يا كافر بوده، يا به جهتى نمازش باطل بوده، مثلا بى وضوء نماز خوانده، در صورتى كه مثل زياد كردن ركوع از كارهائى كه نماز فرادى را ولو سهوا باطل مىكند نكرده باشد، نمازش صحيح است.
(مسأله 1431) اگر در بين نماز شك كند كه اقتداء كرده يا نه، اگر بنايش بر جماعت خواندن بوده و احتمال دهد كه از روى فراموشى نيت جماعت نكرده است، چنانچه در حالى باشد، كه وظيفه مأموم است مثلا به حمد و سوره امام گوش مىدهد، مىتواند نماز را به جماعت تمام كند. و اگر مشغول كارى باشد كه هم وظيفه امام