ذكر مستحب هم آرام بودن بدن بهتر است.
(مسأله 1040) اگر موقعى كه ذكر واجب ركوع را مىگويد، بىاختيار بقدرى حركت كند كه از حال آرام بودن بدن خارج شود، بهتر اين است كه بعد از آرام گرفتن بدن، دوباره ذكر را بگويد، ولى اگر كمى حركت كند كه از حال آرام بودن بدن خارج نشود، يا انگشتان را حركت دهد، ضررى ندارد.
(مسأله 1041) اگر پيش از آن كه به مقدار ركوع خم شود و بدن آرام گيرد، عمدا ذكر ركوع را بگويد، بنابر احتياط واجب لازم است دوباره ذكر را بعد از آرام گرفتن بدن بگويد و نماز را اعاده كند.
(مسأله 1042) اگر پيش از تمام شدن ذكر واجب، عمدا سر از ركوع بردارد كه از حد ركوع خارج شود نمازش باطل است، و اگر سهوا سر بردارد، چنان كه پيش از آن كه از حال ركوع خارج شود يادش بيايد كه ذكر ركوع را تمام نكرده، بايد در حال آرامى بدن ذكر را بگويد، و اگر بعد از آن كه از حال ركوع خارج شد يادش بيايد نماز او صحيح است.
(مسأله 1043) اگر نتواند به مقدار ذكر در ركوع بماند، احتياط واجب آن است كه بقيه آن را در حال برخاستن بگويد و تا مىتواند قبل از خروج از حد ركوع ذكر را تمام كند.
(مسأله 1044) اگر بواسطه مرض و مانند آن در ركوع آرام نگيرد، نماز صحيح است، ولى بايد پيش از آن كه از حال ركوع خارج شود، ذكر واجب را به نحوى كه گذشت بگويد.
(مسأله 1045) هر گاه نتواند به اندازه ركوع خم شود، بايد به چيزى تكيه دهد و ركوع كند، و اگر موقعى هم كه تكيه داده نتواند بطور معمول ركوع كند، بنابر احتياط بايد به هر اندازه مىتواند خم شود و اشاره به ركوع نيز بنمايد، و اگر هيچ نتواند خم شود، بايد براى ركوع با سر اشاره نمايد.
(مسأله 1046) كسى كه براى ركوع بايد با سر اشاره كند اگر نتواند اشاره