(مسأله 1068) اگر پيشانى را اشتباها به چيزى بگذارد كه از جاى انگشتهاى پا و سر زانوهاى او بلند تر از چهار انگشت بسته است، بايد سر را به چيزى كه بلند نيست يا بلنديش به اندازه چهار انگشت بسته يا كمتر است بگذارد و بنابر احتياط واجب بايد پيشانى را بر جائى كه بلند نيست يا بر چيزى كه سجده به آن جايز است بكشد.
(مسأله 1069) بايد بين پيشانى و آنچه بر آن سجده مىكند، چيزى نباشد پس اگر مهر بقدرى چرك باشد كه پيشانى به خود مهر نرسد، سجده باطل است ولى اگر مثلا رنگ مهر تغيير كرده باشد اشكال ندارد.
(مسأله 1070) در سجده بايد كف دست را بر زمين بگذارد، ولى در حال ناچارى پشت دست هم مانعى ندارد. و اگر پشت دست ممكن نباشد بنابر احتياط واجب بايد مچ دست را به زمين بگذارد، و چنانچه آن را هم نتواند، تا آرنج هر جا را كه مىتواند به زمين بگذارد و اگر آن هم ممكن نيست گذاشتن بازو كافيست.
(مسأله 1071) در سجده بايد دو انگشت بزرگ پاها را به زمين بگذارد و اگر انگشتهاى ديگر پا، يا روى پا را به زمين بگذارد، يا بواسطه بلند بودن ناخن شست به زمين نرسد نماز باطل است، و كسى كه از روى تقصير بواسطه ندانستن مسأله نمازهاى خود را همينطور خوانده، بايد دوباره بخواند. و اگر روى شست يا باطن آن را به زمين بگذارد كافى است.
(مسأله 1072) كسى كه مقدارى از شست پايش بريده، بايد بقيه آن را به زمين بگذارد و اگر چيزى از آن نمانده، يا اگر مانده خيلى كوتاه است، بنابر احتياط واجب بايد بقيه انگشتان را بگذارد و اگر هيچ انگشت ندارد، هر مقدارى كه از پا باقى مانده به زمين بگذارد.
(مسأله 1073) اگر بطور غير معمول سجده كند، مثلا سينه و شكم را به زمين بچسباند يا پاها درازا كند، اگر چه هفت عضوى كه گفته شد به زمين برسد، بنابر