(مسأله 764) اگر به نيت نماز ظهر مشغول نماز شود، و در بين نماز يادش بيايد كه نماز ظهر را خوانده است، نمىتواند نيت را به نماز عصر برگرداند، بلكه بايد نماز را بشكند و نماز عصر را بخواند، و همينطور است در نماز مغرب و عشا.
(مسأله 765) اگر در بين نماز عصر يقين كند كه نماز ظهر را نخوانده است و نيت را به نماز ظهر برگرداند، چنانچه يادش بيايد كه نماز ظهر را خوانده بوده، بايد نيت را به نماز عصر برگرداند و نمازش را تمام كند.
(مسأله 766) اگر در بين نماز عصر شك كند كه نماز ظهر را خوانده يا نه بايد نيت را به نماز ظهر برگرداند، ولى اگر وقت بقدرى كم است كه بعد از تمام شدن نماز، آفتاب غروب مىكند و براى يك ركعت از نماز هم مجال نيست، بايد به نيت نماز عصر نماز را تمام كند و قضاى ظهر نيز واجب نيست.
(مسأله 767) اگر در نماز عشا پيش از ركوع ركعت چهارم شك كند كه نماز مغرب را خوانده يا نه، چنانچه وقت بقدرى كم است كه بعد از تمام شدن نماز نصف شب مىشود و به مقدار يك ركعت از نماز هم مجال نيست بايد به نيت عشا نماز را تمام كند، و اگر بيشتر وقت دارد بايد نيت را به نماز مغرب برگرداند و نماز را سه ركعتى تمام كند، بعد نماز عشا را بخواند.
(مسأله 768) اگر در نماز عشا بعد از رسيدن به ركوع ركعت چهارم شك كند كه نماز مغرب را خوانده يا نه، چنانچه وقت كم است بايد نماز عشا را تمام كند و اگر به مقدار پنج ركعت وقت باشد، بايد نماز را به هم زده و بعد از نماز مغرب نماز عشا را بخواند.
(مسأله 769) اگر انسان نمازى را كه خوانده احتياطا دوباره بخواند و در بين نماز يادش بيايد نمازى را كه بايد پيش از آن بخواند نخوانده است، نمىتواند نيت را به آن نماز برگرداند: مثلا موقعى كه نماز عصر را احتياطا مىخواند، اگر