گشنيز:
ميوه گشنيز يك ماده الكلى بنام كرياندرل coriandrol وجود دارد كه اكسيد شده سيترال بوجود مىآورد و باقيمانده روغن ميوه گشنيز عبارتند از ترپن ها، پيننها با مقدار جزئى الكلهاى ژريا نئول وبورنئول.
مواد معدنى گشنيز نبايد از هفت درصد تجاوز كند و خاكستر باقيمانده نا محلول ميوه گشنيز در اسيد نبايد از يك درصد متجاوز باشد.
گشنيز همراه داروهاى مسهلى براى جلوگيرى از خواص زكام آورى آنها به كار مىرود.
گشنيز از رازى اين سبزى از صعود بخار معده به طرف سر جلوگيرى مىنمايد و غذا را مدتى در معده متوقف مىسازد و از اين خاصيت براى مبتلايان به اسهال ولينت امعاء استفاده مىشود و همچنين براى كسانى كه معده اشان خاليست بخصوص اگر با سركه و سماق بخورند افراط در خوردن اين سبزى بسيار ضرر دارد چه ممكن است سبب فساد خون و گاهى منجر به مرگ گردد.
گشنيز از كتاب قديمى كزبره به فارسى گشنيز نامند برى وبستانى مىباشد برى را برگ ريزه تر و مائل به زردى و تخمش كوچكتر و هر دو عدد بهم ملاصق مىباشد در جميع افعال قوى تر از بستانى و از آن زبون تر است وبرى وبستانى آن مركب القوى و نزد بقراط سرد