در قديم آن را داروى همه دردها مىدانستند. بقراط براى بيماران ريوى تجويز مىكرد. براى دفع كرم و باز شدن قاعدگى و رشد موها و درد دندان مصرف مىشد.
شنبليله در تب وصرع تجويز مىشد و براى احمقان و كم عقلان دستور خوردن بود. برگهاى تازه و خشك آن براى خوشبو كردن غذا به كار مىرود و مقوى است امروز باثر آن روى مخاط تنفسى پى برده و براى آنكه به خوبى اثر كند 60 - 150 گرم در شير يا آبگوشت سرد ريخته و مىخورند. عصاره آن در بيماريهاى پوست تجويز مىشود. كسانى كه موى سرشان در اثر حصبه و غيره ريخته باشد اگر همه روزه سر خود را با محلول زير ماساژ دهند بسيار مفيد است.
عصاره شنبليله صد گرم الكل 90 درجه صد گرم اسانس ژرانيوم ده قطره.
دانه شنبليله محرك روحى و بدنى لنفانتيسم، قوه باه، راشيتيسم، ضد كم خونى، ديابت، نقرس است كه گرد كرده به مقدار يك قاشق قهوه خورى بامربا يا كمپوت قبل از غذا بايد خورد و داراى مواد ازته موسيلاژ، رزين، فسفر، في تين، تانن، لسيتين الكالوئيد ترى گونلين و مواد معدنى مىباشد و جوشانده آن براى نجات از تورم مجراى ادرار تجويز مىشود و چون دانه اش داراى فسفاتهاى آلى، لستين ونوكلئو البومين هاست بعضى آن را جانشين روغن ماهى مرو مىدانند و براى جلوگيرى از لاغر شدن بيماران مرض قند و سل نيز تجويز مىشود.