خشك بسيار قابض وقليل الغذاء واز ارزن لطيفتر وسريع الهضم تر و - مقوى بدن و با روغن و چربى غذائيت او بيشتر و خوردن مهراى آن جهت التواى حجاب ونزلات وحابس اسهال مرارى وكماد كرم كرده او محلل نفخ معده و مسكن در بواسير ومولد خون سوداوى ومورث شده و - مصلحش روغنها و شكر است (1).
جاورس معرب گاورس وبعربيت دخن گويند (2).
برخى مشرقى ها مانند ابن وافد اندلسى در كتاب الادوية - المفردة وابوعمران موسى بن عبد الله اسرائيلى در اسماء العقار وابو منصور هروى در كتاب الابنية (هرمزد نامه / 149) در فارسى دو كلمه گاورس وارزن هست و طورى كه در خراسان متداول است نوع درشت تر وفربه تر را ارزن و قسم خردتر و لاغر آن را گاورس گويند.
از مطالب گذشته در مىآيد كه جاورس از اقسام ارزن است و يكى از اقسام آنست و در هند آن را باجرا خوانند و گروهى از پزشكان يونانى مانند ديسقوريدس وجالينوس از اين دانه بنام كنخروس داشتهاند