اذخر، ثيل (علف گورخر وگورگيا) علفى است معطر و از آن بوريا هم مىبافند و برخى از آنها ميوه دارد سياه رنگ و از تيره گندميان است كه سنبله هايش شامل دو گل مىباشد.
پيغمبر اكرم صلى الله عليه وآله درباره آن فرمود: لا يختلى خلاها فقال له العباس الا الاذخر يا رسول الله فانه لقينهم ولبيوتهم فقال: الا الاذخر.
يعنى جز اذخر در مكه نبايد گياهى كنده شود.......
دانشمندان طب گويند، ادرار آور، سنگ مثانه را من آورد زخمهاى صفت و سخت را در معده و كبد و كليه ها نرم مىنمايد.
آن را عطر عرب گويند و هنديها آن را مىخورند و در جهاز تاثير مىكند و روغنى از آن در مىاورند كه براى رماتيسم خوب است (1).
آلبالو، قراصيا:
اين ميوه در صفحه 88 جلد سوم اين كتاب نيز در ضمن داروها در روايات آمده است و گيلاس نيز از خانواده اين ميوه و خاصيتهاى مشابه دارند.