بسفايج غافت (گل آن مشابه نيلوفرى است) اضراس الكلب:
بسفايج بيخى است به معناى زياد پاگره دار بىساق به قدر يك وجب و در تنكابن دارجماد گويند.
عاصم بن يونس گويد: امام صادق (ع) بيك مردى فرمود: با چه چيز معالجه مىكنيد تبداران خود را؟ گفت: خداوند تو را اصلاح - نمايد با اين داروهاى تلخ بسفايج (عود خاك رنگى و سياه مايل بسرخى) وغافث (گياه خار دار است كه برگش مانند شاه دانج و گلش مثل نيلوفر) و مشابه اينها فرمود: سبحان الله آنكه قادر است با چيز تلخ مرض را ببرد قادر است با شيرينى هم ببرد، سپس فرمود: اگر يكى از شما تبدار باشد يك ظرفى پاك بگيرد و يك قاشق و نيم بر آن شكر بريزد، بعد آنچه از قرآن بلد است بر آن بخواند بعد آن را زير ستارگان بگذارد و بر رويش يك آهن بگذارد، وقتى كه صبح شد بر روى آن - بريزد و با دستش آن را بهم بزند وقتى كه شب دوم شد يك قاشق شكر نيز بر آن بريزد كه مجموعا دو قاشق و نيم باشد و در شب سوم يك قاشق ديگر كه سه قاشق و نيم باشد بر آن بريزد. (1).