جهت امراض حاره و پيوسته سودا وصفرا وحكه وجنون وجذام و يرقان و درد پستان و تبهاى حار وحرقه مثانه و بول و درد سر ومنع صعود بخارات بدماغ ونزله حاره و سرفه كه از گرمى و خشكى باشد و با سركه جهت بر انگيختن اشتها نافع واكثار آن مضر باه و مولد رياح ومضر صاحب سل وربو ومورث نسيان و ضعف باصره و مصلحش نعناع وكرفس وهليله پرورده وزيره و قدر شربت از آب آن تا سى درهم و از تخمش دو درهم است ومطبوخ آن را غذائيه و سرعت هضم بيشتر و جهت درد سينه و زياد كردن شير مؤثر و ضماد آن جهت اورام والتهاب و ورم چشم وذرور سوخته آن جهت التيام جراحات وقلاغ نافع و تخم آن در دوم سرد و خشك ومخدر ومنوم و مانع احتلام و جهت نزله و زكام و درد سينه و تقطير البول وسيلان منى و طلاى آن جهت منع ريختن مواد به چشم و جهت درد سر و رفع گزيدن عقرب نافع ومضر باه ومصلحش مصطكى وبدلش دم الاخوين است و روغن آن محلل صلابات ومرطب دماغ ومنوم وجهت ماليخوليا وصرع ومنع مستى شراب مؤثر است.
خس (كاهو):
امام صادق (ع) فرمود: عليكم بالخس فانه يطفى الدم (2) يعنى بر شما باد كاهو كه خون را خاموش مىنمايد.
و در برخى از روايات (يصفى الدم) يعنى خون را صاف مىكند و در بعضى ديگر (يقطع الدم) يعنى خون را قطع مىنمايد (3).
اميرالمؤمنين (ع) از رسول خدا صلى الله عليه وآله كه فرمود: كلوا الخس فانه يورث النعاس.
ويهضم الطعام.