سه چيز غم را از دل مىبرد: آب و سبزيجات و صورت خوب.
آفريننده حكيم ما را نيافريده كه همواره در ميان غم و غصه و جنگ و جدل مانند حيوانات و به حكم تنازع بقا زندگى كنيم، بلكه خداى عالم ما را آفريده تا به آن مدتى كه در اين جهان هستيم ارزش خود وهمنوع خود را بدانيم و برادر يكديگر باشيم و به يكديگر كمك كنيم و حقوق يكديگر را بشناسيم و غمخوار يكديگر شده به معناى صحيح تمدن زندگى نمائيم پيران، جامعه را پدران و جوانان را برادر و كودكان را فرزند خود بدانيم و با آرامش و آسايش باروان سالم اين عمر را بگذرانيم و در آن موقعى كه از اين جهان رخت بربستيم با دل مطمئن و آرام برويم و در آن عالم كه خالق عالمها براى ما آماده كرده از نعمتهاى بى - پايان خداوند متنعم شويم و مورد رضايت حضرت حقتعالى باشيم هان اى دل عبرت خواه گذشته‌گان اين عالمرا فكر كن، به صفحات تاريخ آنان ورق زن و ببين كه آنها هر چه كه قوى تر و زورمند‌تر هم بودند بالاخره اين جهان را ترك گفتند و خواه ناخواه به سراى ديگر شتافتند. من و تو نيز رفتنى هستيم. يعنى تو گمان ميكنى ماندنى