قوىتر از آب آن و مصلحش مربا كردن آن است با عسل وقطور آب آن در احليل وفرج جهت حرقة البول و جراحات مجارى بول بغايت مفيد و بريان كردن آن در آتش بقدرى كه رنگش تيره شود جهت قطع اسهال مزمن مجرب است خصوصا چون جوف آن را خالى كرده جوز بوارا ريزه نموده در آن جاى داده پخته باشند و مضر احشاى ضعيفه ومخشن قصبه ريه ومورث رعشه و سرفه و قولنج مخصوصا جرم غير مرباى آن و مصلحش عسل وانيسون و امثال آن و قدر شربت از آب آن در تداوى تا سى درهمست و رب به ترش در اول سرد و خشك و قابض و قاطع قى و اسهال مرارى و مانع صعود بخارات و مسكن تشنگى و حرارت و در معده وامعائى كه خلط موجود باشد مسهل به عصر و مضر صاحب سعال است و رب به شيرين قريب الاعتدال و يبوست در آن غالب و قبض آن كمتر از قسم ترش و در جميع افعال مثل آن و در احشاى ضعيفه انسب از آن است و قدر شربت هريك از آن تا بيست درهم است و شكوفه تازه به معتدل و باقوه قابضه و مسكن درد سر و غليان حرارت و مقوى دماغ و دل و معده و مرباى آن جهت تقويت احشاء و سينه و دل و خفقان هار و منع صعود بخارات مؤثر و ضماد جرم به و شكوفه آن به دستور و برگش جهت حبس فضلات از انصباب به اعضاء واورام حاره چشم و ساير اعضاء و تضميد برگ آن جهت تخفيف زخمها نافع است وپرزى كه بر روى به مىباشد كه زغب وخمل گويند بسيار قابض وبغايت مضر حلق و صوت است وذرورش جهت نزف الدم جراحات مفيد و خاكستر شاخهاى نازك درخت به و برگهاى تازه روئيده آن در همه افعال بهتر از توتيا و جهت سلاق و حكه و سبل و دمعه وجرب نافع است.
(٤٢٤)