سنبل الطب هندى:
ريشه اين گياه در طب براى تقويت وضد تشنج استعمال مى گردد.
در بيماريهاى اختلالات عصبى، انواع طپش قلب، آسمهاى عصبى، تشنجات معدى، هيسترى وصرع - بىخوابى، ضعف عمومى بدن مصرف مىشود.
پانزده تا چهل گرم آن در آب جوش دم مىكنند.
فرانسويها صد گرم ريشه سنبل الطب را در اب جوش مدت 12 ساعت مىخيسانند و هر روز دو تا سه فنجان از آن را بين غذا مصرف مى نمايند (1).
سنبل رومى و سنبل كوهى و سنبل شاهى نيز در روايات ذكر شده كه از جمله در صفحه 77 جلد سوم اين كتاب در ضمن داروئى آمده است.
ابراهيم بن بسطام گويد: دزدها مرا گرفتند و در دهانم فالوذج ، بعد برف ريختند تا آنكه همه دندانهايم ريخته شدند امام رضا (ع) در