اطباء پيشين عقيده داشتند اين گياه ثالولرا قطع مىكند و سردرد گرمى و التهاب معده و چشم و جريان خون نافع است.
در روايت ابن ابى عمير از امام صادق (ع) كه فرمود: رسول خدا صلى الله عليه وآله در - روى شن گرم راه مىرفت، پايش سوخت بر روى گياه رحله (بقلة الحمقاء) راه رفت و سوزش شن ساكت شد و پيغمبر آن گياه را دعا كرد و آن را دوست مىداشت. (1).
حماد بن زكريا از امام صادق (ع) از رسول خدا صلى الله عليه وآله نقل كرد كه فرمود: بر شما باد فرفخ كه پوشانده است و اگر چيزى عقل را زياد مىكند همان است (2) ترنگبين، اين گياه از من است:
ترنجبين: ماده شيرينى است كه از گياهى بنام خارشتر چكيده مىشود كه در اواخر تابستان خشك شده ترنجبين دار آن را روى سفره تكان ميدهند تا چكيده هاى شيرينى از آن بزيزد.
ترنجبين را مقدار زياد ده تا هفتاد گرم براى شيرين كرده داروها و نرم كردن سينه و روده در بيماريهاى عفونى مشكوك به كار مىبرند.