در روايتى از امام صادق (ع) چنين است: الفجل اصله يقطع البلغم و لبه يهضم وورقه يحدر البول تحديرا (1).
يعنى: ريشه اش بلغم را قطع مىكند و دانه اش غذا را هضم مىكند و برگش بول را بسرعت مىاندازد.
اخيرا اين تجربه بوسيله دانشمندان اروپا به عمل آمده و اين حقيقت را به خوبى دريافته اند، به ياد آن روز كه مسلمانان نيز اينها را به تجربه در آورند.
در روايتى ديگر از امام صادق (ع) چنين است: ورقه يمرئى ولبه - يسربل واصوله تقطع البلغم (2).
يعنى: برگ تب غذا را مىگوارد و دانه اش ادرار را به كار مىاندازد و ريشه اش بلغم را قطع مىنمايد.
ابن مسعود مىگويد پيغمبر صلى الله عليه وآله فرمود: موقعى كه خواستيد بوى ترب بعد از خوردن در دهان شما پيدا نشود مرا به ياد آوريد در وقت - شكستن آن (3).