به هر حال، آنچه از روايات برمىآيد اين است كه دوره شش ماهه، يعنى فاصله زمانى خروج سفيانى و نداى آسمانى تا ظهور حضرت در محرم، سرشار از تلاش و فعاليت امام (عليه السلام) و ياران اوست و كرامات و معجزاتى از ياران و پيوستگان به حضرت ديده مىشود و اين رويداد جهانى ذهن مردم و دولتها را بطور يكسان به خود مشغول مىكند. ملتهاى مسلمان در همه جا از مهدى (عليه السلام) و كرامات او و نزديك شدن زمان ظهورش سخن مىگويند. از سوى ديگر، اين اشتياق عمومى زمينه مناسبى براى دروغگويان و شيادان مدعى مهدويت فراهم مىكند تا در جهت گمراه ساختن مردم تلاش كنند. در روايات آمده است كه دوازده پرچم، قبل از ظهور حضرت برافراشته شود كه ادعاى مهدويت كنند و دوازده تن از خاندان ابو طالب درفشى را برافرازند و مردم را به سوى خود دعوت كنند كه تمام آنها درفش‌هاى گمراهى و تلاشهاى دنيوى است كه براى بهره گيرى از موج گرايش جهانى به ظهور آن حضرت صورت مىگيرد.
مفضل بن عمرو جعفى از امام صادق (عليه السلام) نقل كرده است كه فرمود:
" از بردن نام آن حضرت بر حذر باشيد، به خدا سوگند امام شما ساليانى از ديدگانتان پنهان خواهد شد، آنقدر كه امتحان شويد تا گفته شود آن حضرت مرده و يا هلاك گرديده و يا معلوم نيست كجا رفته است، ديدگان مؤمنان در فراق او اشكبار شود و جماعتى از شما همچون كشتى طوفان زده درباره او به ترديد و اختلاف دچار شويد و كسى نجات نيابد مگر آنكه خداوند از او عهد و پيمان گرفته و ايمان را در دل او جايگزين كرده و با روح خود او را تأييد نموده باشد، آرى دوازده درفش ترديد برانگيز به اهتزاز درآيد كه هيچيك از ديگرى باز شناخته نشود. مفضل گويد: من در اين لحظه گريستم، امام فرمود: چرا گريه مىكنى؟
عرض كردم چگونه گريه نكنم در حالى كه مىگوئيد دوازده پرچم برافراشته شود كه هيچكدام از ديگرى شناخته نشود. پس تكليف ما در آن زمان چيست؟ آنگاه امام (عليه السلام) به خورشيد كه داخل ايوان مىتابيد نگريست و فرمود: اى مفضل اين خورشيد را مىبينى؟ گفتم آرى فرمود: سوگند به خدا موضوع ولايت ما از