ارتباط است. از امام صادق (عليه السلام) چنين روايت شده است:
" صاحب اين امر را غيبتى است و در آن غيبت، عزلتى، بهترين منزلگاه وى مدينه است و با وجود سى نفر اضطراب و وحشتى نخواهد بود ". (1) همچنين بخش ديگرى از روايات، دلالت دارند كه آن حضرت در كنار خضر (عليه السلام) بسر مىبرد، در اين زمينه امام رضا (عليه السلام) مىفرمايد:
" خضر (عليه السلام) از آب حيات نوشيد و از اين رو زنده است و نمىميرد تا در صور اسرافيل دميده شود، البته او نزد ما مىآيد و به ما سلام مىدهد، ما صداى او را مىشنويم ولى شخص او را نمىبينيم هر جا كه نام او برده شود بايد بر او درود فرستاد، او در موسم حج حاضر و تمام مناسك آن را بجا مىآورد. در عرفات وقوف مىكند و دعاى مؤمنان را آمين مىگويد و خداوند نگرانى قائم ما را بوسيله او به انس و الفت، و تنهائى وى را در كنار او به پيوستگى بدل مىسازد. " (2) از روايت قبلى و ساير روايات چنين به نظر مىرسد كه آن سى تن ياران مهدى (عليه السلام) پيوسته عوض مىشوند يعنى هرگاه يكى از ايشان از دنيا برود، فرد ديگرى جانشين وى مىگردد، و شايد منظور از ابدال (شايستگان) كه در دعاى نيمه ماه رجب از امام صادق (عليه السلام) وارد شده، همانها باشند، آنجا كه بعد از درود بر پيامبر (صلى الله عليه وآله) و خاندانش مىفرمايد:
" خداوندا بر مؤمنان شايسته (ابدال) و بزرگان و روزه‌داران و عبادت كنندگان و مخلصان و زاهدان و تلاشگران و مجاهدان راهت درود فرست " (3) به احتمال قوى اين سى تن و يا بيشتر، كه از اولياء خدايند، در اقداماتى كه