نقض كرده و با جمع آورى امكانات خود، در قالب يك ميليون نيروى نظامى، دست به هجوم غافلگيرانه و گسترده اى به منطقه شام و فلسطين مىزنند:
" آنان دست به مكر و حيله زنند و با هشتاد لشكر، هر لشكر مركب از دوازده هزار نفر به سوى شما آيند " (1).
در اين نبرد بزرگ، مسيح (عليه السلام) آشكارا موضع خود را در دفاع از مهدى موعود (عج) اعلام مىكند و پشت سر آن حضرت در قدس شريف به نماز مىايستد.
جنگ اروپائيان با حضرت در همان محورهاى جنگ قبلى حضرت با سفيانى و نبرد فتح قدس به وقوع مىپيوندد يعنى از عكا در فلسطين تا انطاكيه در تركيه و از دمشق تا قدس و مرج دابق. اما سرانجام شكست سنگين، نصيب روميان و فتح و پيروزى از آن مسلمانان مىگردد.
پس از اين پيروزى، دروازه هاى اروپا و غرب مسيحى به روى حضرت گشوده مىشود.
به نظر مىرسد كه پس از اين حوادث، مردم بسيارى از كشورهاى اروپائى با شورش عليه دولتهاى خود كه مخالف حضرت مسيح و حضرت مهديند، اقدام به تشكيل حكومتهائى با هوادارى از آن دو فرستاده خدا مىكنند.
بعد از فتح اروپا و فرمانروائى حضرت بر آن سرزمين و مسلمان شدن بيشتر مردم، مسيح (عليه السلام) رحلت مىكند و حضرت مهدى (عليه السلام) همراه مسلمانان بر پيكر او نماز مىگزارند. روايات مىگويند: امام (عليه السلام) مراسم دفن و نماز را آشكارا و در حضور مردم انجام مىدهد، تا همچون بار اول درباره‌اش سخن ناروا نگويند. سپس پيكر پاك او را در پارچه اى كه دستباف مادرش مريم صديقه (عليها السلام) است كفن نموده و در