جايى نزديك گرفته شوند (1) ".
هنگامى كه آنان به بيابان برسند، ناپديد گردند. كسانى كه پيشاپيش رفته‌اند، باز گردند تا از ماجرا باخبر شوند اما خود نيز به همان سرنوشت گرفتار شوند و آنان كه در پشت لشكر مىآيند، خود را به محل حادثه رسانند و آنان نيز به سرنوشت محتوم ديگران بپيوندند (2). " پس از اين معجزه، حضرت با سپاهى بيش از ده هزار نفر رهسپار مدينه مىشود و پس از نبردى كوتاه با نيروهاى دشمن، شهر را آزاد مىكند. با آزادى دو حرم شريف (مكه و مدينه) آزادى سرزمين حجاز و كنترل آن به پايان مىرسد، حضرت از مدينه به سوى عراق روان مىگردد. در اين مسير سپاه ايرانيان و مردم آن ديار به رهبرى مرد خراسانى و شعيب بن صالح به امام (عليه السلام) پيوسته و با آن حضرت بيعت مىكنند.
امام به سرزمين عراق وارد مىشود. ابتدا اوضاع داخلى را سامان مىبخشد.
سپس گروههاى باقيمانده از لشكر سفيانى را شكست داده و شورشيان متفرقى را كه در گوشه و كنار تلاش هاى بىثمرى عليه امام دارند، سركوب مىكند. آنگاه عراق را به عنوان مركز حكومت و شهر كوفه را پايتخت آن قرار مىدهد.
با اين اقدام حضرت، كشورهاى يمن، حجاز، ايران، عراق و دولتهاى خليج، يكپارچه تحت فرماندهى و رهبرى آن وجود مبارك قرار مىگيرد.
بر اساس برخى روايتها پس از فتح عراق، نخستين جنگ حضرت با ترك ها خواهد بود:
" اولين پرچمى كه براى جنگ برافراشته شود، جهت مقابله با تركان است كه به شكست آنان منتهى