بخشى از اين حديث در كتاب نهج السعادة در مستدرك نهج البلاغه اضافه شده و بخشى ديگر از اين خطبه در كتاب عيون الاخبار نوشته ابن قتيبه از حسن بصرى روايت شده كه در ادامه آن آمده است: " اما از رسول خدا (صلى الله عليه وآله) شنيدم كه مىفرمود سرزمينى فتح خواهد شد كه بصره ناميده مىشود از نظر قبله با ثبات‌ترين قسمت زمين هاست، قاريان آن از بهترين قاريان و عبادت كنندگان آن بهترين عابدان و دانشمندان و علماء آن ديار داناترين انديشمندان و صدقه دهندگان و تجار آن بزرگترين تاجرانند، از اين شهر تا منطقه اى كه " ابله " نام دارد چهار فرسخ فاصله است. در آستان مسجد جامع اين شهر تعداد چهل هزار نفر به شهادت مىرسند كه هر شهيد آنان مانند شهيدى است كه با من در جنگ بدر حضور داشته است ". اگر اين بخش از سخنان حضرت جزو روايت و سند آن صحيح باشد، نمىتوان حدس زد كه آيا اين تخريب بصره، متصل به زمان ظهور است يا نه.
آنچه از منابع تاريخى استفاده مىشود اين است كه خطبه امير مؤمنان (عليه السلام) در بصره و سخنان آن حضرت از حوادث و پيشامدهاى حتمى و مشهور است، اما روايات آن در طولانى و كوتاه بودن و از نظر محتوا با هم اختلاف دارند. دو روايتى كه نقل كرديم به تنهائى تخريب بصره با غرق شدن بعد از فرو رفتن را بيان مىكند و اين ماجرا در دو مرحله غرق شدن قبلى و يا در انقلاب زنگيان رخ نداده است.
از طرف ديگر، تنها اين دو روايتند كه به بيان تعداد چهل يا هفتاد هزار شهيد بصره پرداخته و آنان را هم رتبه شهداى بدر دانسته و از گريستن امير مؤمنان (عليه السلام) و در روايتى ديگر از گريه پيامبر (صلى الله عليه وآله) بر آنان سخن گفته است.
روايت اول محل شهادت آنان را بين بصره وابله بيان كرده كه اكنون محله اى در نزديكى ايستگاه قطار بصره است. در حالى كه روايت ابن قتيبه شهادت آنان را كنار مسجد جامع كه ظاهرا مراد از آن مسجد بصره است بيان كرده. بنابراين بايد جريان شهادت آنان قبل از ظهور حضرت مهدى (عليه السلام) باشد، زيرا بعد از ظهور آن بزرگوار هيچ